रक्सी र मासु (छोटकरि महात्म्य)

एउटा गीतमा राजु लामा भन्थे "नतानुँ त तानुँ लाग्ने तानेपछी मात्ने, मातेपछी जताततै लडिबुढी खेल्ने के गरुँ रक्सीको जातै यस्तो हो! यो जँडियाको जातै यस्तो हो।" साच्चै यो रक्सी भन्ने चिज पनि अचम्मको रहेछ। गीत देखी प्रितसम्म पनि यस्को महात्म्य सानो होइन। कारण गीत गाउने गायक फिल्ममा प्रित लाउने नायकसम्मले त्यही रक्सी नै पिएको देख्न सकिन्छ। केही सिनेमाहरुका गीतमा त अझ यस्तो पनि देख्न पाइन्छ कि जस्ले गर्दा त्यो गीत कुनै सिनेमाको नभएर कुनै रक्सीको बिज्ञापन हो। रैतिदेखी राजसी ब्यक्तिहरुसम्मा पनि आफ्नो स्तरअनुसारको रक्सी खान थालिसके। पहिला पहिला त बाहुन भन्ने जात रक्सी र मासुको नाम लिएपछी तर्सिन्थे तर अचेलका आधुनिक भलद्मी बाहुनहरु(केही अपवादबाहेक) रक्सी र मासु भनेपछी कुनै पार्टी, सेमिनर, वा गोस्टी छुटाउने त चान्स छैन। त्यसैले त अब हरेक पार्टी होस् या सेमिनार ब्रान्डेड रक्सी नपाउन च्याउ नखाने बाहुन पाउन भन्दा गार्हो पर्छ। हजुर जस्को सुकै जे सुकै होस् रक्सी र मासुबिनाको पार्टी, सेमिनार, गोस्ठी! अहँ सम्भवै छैन।

सुन्दर बन्द

--प्रकाश आस्था 
वास्तवमै सुन्दर छ बन्द! नेपालको 'राष्ट्रिय बाह्रमासे पर्व' बन्द रमाइलो छ। के कर्मचारी, के विद्यार्थी, के गुरु, के चेला, के राजासाब, के माड्साप, के गुरुजी, के खलाँसी, के साहुजी, के बाबुजी सबैको हितकारी छ यो बन्द। जसरी तीतै भएपनि करेला स्वास्थ्यको लागी अत्युत्तम तरकारी हो, उसैगरी लफडायुक्त भए पनि सर्वजन हितकारी छ बन्दवाण। स्वतन्त्रता, शान्ति, लोकतन्त्र, मानवअधिकार, संविधान, गणतन्त्र, स्वशासन र विकासका लागि त बन्द सर्वोत्तमै हो। मान्छेहरू हचुवामा बोल्छन्। पत्रिका र रेडियोमा आएको विवरणका आधारमा जन राष्ट्रलाई यतिउति दैनिक घाटा हुनेजस्ता हौवा फैलाउँछन्। के बिगार गरेको छ बन्दले?

बन्द हुँदा मोटर चल्दैन। बस चालक र खलाँसीहरूलाई त्यसै चैन। सधैँको हतपत र लतपतको जिन्दगी बाँचेका तिनलाई बन्दले ल्याउने सुगन्धका बारेमा बन्दविरोधी फेसबुकेलाई के ज्ञान? म्यारिजका खालमा बसेर प्यारीले अर्पण गर्ने तरंगे झोल तुइक्याउनुको आनन्द के पत्तो अरूलाई? मोटर नचलेपछि अफिसमा सेवाग्राही आउने कुरो भएन। अनि सरकारी तथा गैरसरकारी कर्मचारी बन्धुलाई पनि हाइसन्चो। उसै त 'सरकारी काम, कहिले जाला घाम' भन्छन्। अझ बन्दै भैदेपछि त काण्डै खत्तम। अफिसका पियनलाई बिहानै एक कल फोन गर्‍यो र पलङमा ढल्दियो। अफिस जानु के काम? घरमै बस्यो, गन्यो दाम।

उपनामको खोजीमा

मान्छे साँच्चै अचम्मको प्राणी हो जसलाई आफुसंग भएको भन्दा नभएको बस्तु चाहिन्छ | जुन चिज आफुसंग छ त्यो चिज महत्वहीन बन्न पुग्छ भने जे चिज आफुसंग छैन त्यै चाही महत्वपुर्ण हुन पुग्ने रहेछ | त्यस्तै आवस्था बाट अहिले म आफै गुज्रिरहेको छु ! किनकि मलाई मेरो इमेल नहुन्जेल इमेल बनाउने ठुलो इच्छा थियो इमेल बनेपछि बिस्तारै इन्टरनेटको दुनियामा प्रवेश भयो अनि सुरु भयो ब्लगिंग | यस क्रममा कति ब्लग बनाइयो कति अनि कति डिलिट गरियो त्यसको गणना के गर्नु र ? तपाइलाई लग्यो होला कति भूमिका बधिरा'को खुरुक्क भने भैहाल्यो नि ! 

थपौँ थपौँ संबिधानको मिती ! जे सुकै होस हामीलाई यत्रै सित्ती !!

खेर गए जान्छ जनताको रगत र पसिना थपौँ थपौँ संबिधानको मिती !

हामीलाई त भत्ता आउछ जस्ले जे भनोस, जे गरोस् हामीलाई यत्रै सित्ती !!

जनता आखिर भेडा नै हुन हाम्रै पछी आउछन !
एउटा सरकारी जागिर पाउन पनि हामीकैमा  धाउछन !!


संबिधान सभा छऊन्जेल त हाम्रो पनि मानै ठुलो !
कुट्नितिक राहदानी बेचेर इज्जतमा मिसाए पनि धुलो !!


जनताले मानेकै छन सभासद हो भनी !
जागिर लगाइदिने आश्वासन त दिन्छौँ नि घुस गनी गनी !!

बन्द के र कसका लागी ?? नेपाली चढ्न नपाउने सडकमा विदेशीलाई खुल्लम खुल्ला यातायात...

आजको बन्दको प्रभाव बिध्यार्थिलाई बढी 

सायद धेरै भएको थियो बन्द हुन छाडेको तर अहिले आएर महिना दिन बित्न नपाउदै क्रमिक रुपमा बन्द हुन थालेका छन् | आखिर यो बन्दले कसलाई फाइदा पुर्याउछ त ? बन्दकर्तालाई कि जनतालाई या सरकार वा बिदेशी कुटनीतिक संस्थाहरुका अधिकारीहरुलाई?? हुन त बन्दकर्तालाई के मतलब ? उनीहरुलाई त बन्द गर्नु जो छ तर प्रश्न गम्भीर छ | आज पनि जनजाती कि खस् क्षेत्री कुनी कुन समुहले बन्द गरेको भन्ने हल्ला भयो | हिजोसम्म त यो बन्द हुदैन भन्ने थियो तर आज एक्कासी सम्पूर्ण यातायात ठप्प भएपछी भने बन्द भएको पक्का भएको थियो | आजको बन्दको मारमा अन्य सर्वसाधारणको तुलनामा बिध्यार्थिहरु परेको देखियो | कारण थियो +२(१२ कक्षा)को अन्तिम परिक्षा यानी +२ बोर्ड परिक्षा | परीक्षार्थीहरुलाई यो परिक्षा "नखाउँ त दिनभरिको शिकार, खाउँ त कान्छा बाउको अनुहार" भएको थियो | कारण बोर्ड परिक्षा नदिउँ त आफ्नो भबिष्यको सवाल छ दिउँ भने परिक्षा केन्द्रसम्म पुग्न ४/५ बजेदेखि नै हिड्नु पर्ने बाध्यता छ |  यस्तो आवस्थामा बिध्यार्थीहरुले कसरि परीक्षा दिने ? त्यत्रो २/३ घन्टाको बाटो हिडेर परिक्षा दिन जाने बिध्यर्थिले के लेख्न सक्ने आशा गर्न सकिन्छ ?? यो बिषयमा न त सरकारले कुनै चासो दिएको पाइयो न त आन्दोलनकारीहरुले नै कुनै चासो दिए | हुन त आफ्नै भविष्यको भर नभएकाहरुले अर्काको भविष्यको के वास्ता गर्थे र ! न त एउटा प्रेस परिचय पत्र नै हेर्न नजान्ने बन्दकर्ताहरुलाई नै पढाइको महत्व र बिध्यर्थिको मिहिनेतको बारेमा वास्ता हुन्छ ! त्यसैले यिनीहरुबाट उपर्युक्त कुराहरुमा ध्यानाकर्षण खोजिनु नै मुर्खता हो भन्ने यो पंक्तिकारको ठहर छ |

पैसाको लागि के सम्म गर्छ मान्छेले?

साच्चै संसार स्वार्थी छ जसलाई पनि आफुलाई परेको पिर, मर्का, दु:ख, समस्या मात्रै ठुलो भयङ्कर समस्या जस्तो लाग्छ| साच्चै नढाँटि भन्नु पर्दा मलाई अनि तपाइलाई सबैलाई यस्तै हुन्छ | जसलाई पनि आफुलाई परेको समस्या भयङ्कर लग्नु स्वाभाविक हो | आखिर मानव स्वभाव नै यस्तै छ किनकि मानिस सामाजिक प्राणि हो रे जसको बुद्धि र बिबेक हुन्छ  रे| खैर, यो त भयो सामान्य मानीसहरुको स्वभाव | यति सम्म कसलाई के समस्या तर जति जति समयक्रमको चक्र कुमालेको चक्र झैँ घुम्दै जान्छ उति उति समयक्रमसंगै मानिस पनि आफुलाई बिकसित र नक्कले/नक्कली बनाउदै जादै छ | यहि आफुलाई परिवर्तन गर्दै लाने क्रममा मानिसलाई विभिन्न किसिमका समस्याहरु आउछन| जब मानिसहरुलाई समस्या आउन थाल्छन यसक्रममा सबै समस्याको समाधान गर्ने एउटै मात्र मानब निर्मित यस्तो बस्तु हो पैसा! हजुर पैसा नै एउटा यस्तो बस्तु हो जसमा सबै कुराको समाधान लुकेको हुँदो रहेछ र त पैसाकै निम्ति यो संसारका मानिसहरु दिन-रात, भोक-प्यास, थकाई, निन्द्रा आदिको मायाँ मारेर काम गर्छन| या त्यो काम राम्रो र सहि मार्गको होस् वा गैर कानुनी, २नम्बरी र काला काम नै किन नहोस्। मान्छे जस्तो सुकै काम गर्न पछी नपर्दो रहेछ केवल पैसाकै निम्ती। नत्र न त यहाँ नेता भनाउदा रक्तपिपाशुरुपी मान्छेले जनता सँग झुटो बोल्थे न त कर्मचारीले कार्यालयलाई छल्थ्यो न त यो समाजमा भ्रस्टाचार र कुकर्मको बिउ रोपिन्थ्यो।